اثرات القایی و مهاری پرده آمنیون بر آنژیوژنز در یک مدل حیوانی

سابقه و هدف: پرده آمنیون نزدیک ترین لایه از بافت های خارج رویانی به جنین است که دارای دو سطح اپیتلیال و مزانشیمال می باشد. پرده آمنیون به خاطر داشتن فاکتورهای آنتی آنژیوژنیک و آنژیوژنیک می تواند سبب مهار و یا تحریک آنژیوژنز شود. در این راستا، نتایج ضد ونقیضی در مورد آنژیوژنز پرده آمنیون گزارش شده است. هدف از این تحقیق، بررسی آنژیوژنز پرده آمنیون و احتمال وابسته به سطح بودن آن می باشد. مواد و روش ها: پرده آمنیون با روش dorsal skinfold chamber به موش صحرایی پیوند زده شد. تعداد جوانه های رگی و رشد طولی مویرگ ها پس از 7 روز با روش میکروسکوپی در موجود زنده (microinvital microscopy) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل در بین گروه ها با روش anova مقایسه شد (tukey post-test). یافته ها: هنگامی که سطح مزانشیمال در مجاورت بافت قرار داشت، تعداد جوانه‏های رگی و رشد طولی رگ‏ها نسبت به بافت کنترل زیاد شد. مجاورت سطح اپیتلیال اثر مهاری مشخصی در آنژیوژنز نشان داد. تعداد جوانه‏های رگی در مقایسه با بافت کنترل تفاوت زیادی نداشت، اما میزان رشد طولی رگ‏ها در مقایسه با گروه کنترل و گروهی که سطح مزانشیمال در مجاورت بافت حیوانی قرار داشت، کاهش یافته بود. استنتاج: پرده آمنیون در دو سمت اپیتلیال و مزانشیمال، خواص آنژیوژنیک وابسته به سطح از خود نشان می‏دهد که می تواند به خاطر داشتن فاکتورها و مارکرهای متفاوت باشد. تحریک و مهار آنژیوژنز توسط پرده آمنیون را می توان به عنوان دستاوردی در درمان بیماری های ایسکمیک یا سرطانی به کار گرفت.